Wat is dat nu eigenlijk, dat internet of things? Is het iets nieuws, of toch niet? Wim en Elon vragen ons om het daarover eerst eens te worden; dat betekent dat wij er in groepjes over gaan discussiëren. Dat vinden we leuk!
Er komen verschillende antwoorden
· intelligente apparaten
· apparaten die op internet zijn aangesloten, wat voor meer gebruiksgemak zorgt
· een verzameling van data waardoor er automatische beslissingen genomen kunnen worden, dus zonder tussenkomst van mensen
In grote lijnen klopt het wel, zegt Elon, Internet of things staat voor het (tijdelijk) verbinden van apparaten met internet om gegevens te kunnen uitwisselen. De verwachting is dat er op den duur meer intelligente apparaten dan mensen op internet zitten.
Wij van Half Acht hebben, kortom, wel enig benul van actuele ontwikkelingen.
Voorbeelden
Natuurlijk passeert het voorbeeld van ‘de koelkast die zelf de boodschappenservice belt om de voorraad aan te vullen.’ Er zijn nog veel meer creatieve toepassingen te verzinnen; wat dacht je van een tandenborstel die een afspraak met de tandarts maakt als zij een gaatje signaleert? Of een kraan die merkt dat hij lekt en vervolgens zelf de loodgieter belt?
Kansen en gevaren
De mogelijkheden zijn eindeloos, maar er is ook een knelpunt: het benodigde gegevensverkeer. Daar komt de privacy in het geding. De conclusie is dat Internet of things zowel kansen als gevaren biedt. Een goed voorbeeld van een ‘gevaar’ is Google Glass uit 2010, een ongelooflijk handig instrument dat de grote markt toch niet gehaald heeft omdat het als te bedreigend voor de persoonlijke privacy werd ervaren.
Internet of things is goedbeschouwd niet nieuw; er zijn immers sinds de jaren ’70 al geldautomaten. De ontwikkeling is onder invloed van voortschrijdende automatisering sterk versneld sinds de jaren ’90.
Location of things
Alles is met internet te verbinden, zelfs je sleutelbos, je portemonnee of je kat. Dat gaat met pixietechnologie. Location of things, wordt dat genoemd. Handig!